پوتین....

داشتیم خود را برای مرحله ی سومِ عملیات بیت المقدس آماده می کردیم. آقای رمضان اسماعیلی از گچساران، همراه ما بود. پسر معلمش شهید عبدالحمید رمضانی، در سال 59 در جبهه ی فیاضیه ی آبادان به شهادت رسیده بود.
او پوتین هایی همراه خودش داشت که برایش خیلی عزیز بود. حساسیت خاصی روی آن ها داشت. وقتی فلسفه ی پوتین ها را سوال کردم، گفت: « مربوط به پسر شهیدم است، می خواهم با آن ها شهید شوم. »
ساعت 10 شب، پشت خاکریز بودیم، او روی توپ 106 کار می کرد. آماده ی حمله بودیم. خمپاره ای کنار او برخورد و با همان پوتین ها به شهادت رسید.
یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد ...